|
A
Zbyt długo pozostawaliśmy w świecie fikcji, którą nam narzucono i którą my zaakceptowaliśmy.
Nie da się dłużej nie dostrzegać rzeczywistości, w której się żyje.
Nie da się wyjść poza nią; uciec w świat czystych, artystycznych mediów a jednocześnie nie stać nas na luksus podwójnego życia:
ŻYCIA NA NIBY l ŻYCIA NAPRAWDĘ.
Nie możemy już dłużej oddzielać sztuki od życia i życia od sztuki.
B
My ARTYŚCI mamy do przemyślenia rolę, jaką odegraliśmy w propagandzie fikcyjnego obrazu świata.
Mamy również do przemyślenia nasz udział w tworzeniu mitu uprawomocniającego podział na tych: którzy wiedzą i pouczają, tych którzy są kreatorami - i na tych, którzy mają być bierni i pouczani.
C
Jaka sztuka jest nam potrzebna?
Taka, która nie konstruuje obrazu rzeczywistości lecz w niej UCZESTNICZY.
Taka, która REAGUJE, a nie opisuje.
Sztuka lokalnej świadomości określonych, RZECZYWIŚCIE ISTNIEJĄCYCH LUDZI W ICH RZECZYWISTYM, REALNYM ŚWIECIE.
Taka, w której nie ma podziału na artystów kreatorów i biernych odbiorców.
SZTUKA W KTÓREJ KAŻDY CZŁOWIEK STAJE SIĘ KREATOREM WŁASNEJ RZECZYWISTOŚCI TAKIEJ, KTÓRĄ SAM AKCEPTUJE.
|
