|
(tekst był publikowany w dwóch wersjach które się różnią. Różnice są w większości stylistyczne, są jednak przesunięcia sensu i uzupełnienia, zmieniona została kolejność zdań).
Artyści kontekstualni przeciwstawiają się całej tradycji sztuki konceptualnej, która jest niezdolna dać odpowiedź na problemy współczesnej cywilizacji. Przeciwstawiają się również modyfikacjom współczesnego Modernizmu jako stylistycznym wersjom sztuki przeszłości.
Przedstawiają sztukę kontekstualną jako model sztuki współczesnej cywilizacji szybkich zmian, którą nie były w stanie opisać modele sztuki i nauki pierwszej połowy 20-ego wieku.
1
Sztuka kontekstualna nie działa w sferze estetyki.
2
Sztuka kontekstualna działa w sferze znaczeń, którymi posługuje się cywilizacja w swym kontakcie z rzeczywistością.
3
Sztuka kontekstualna jest zainteresowana stałym procesem dekompozycji znaczeń, które nie odpowiadają rzeczywistości przedmioty i tworzeniem nowych, aktualnych znaczeń.
4
Sztuka kontekstualna operuje więc znakiem, którego sens zostaje określone aktualnym, pragmatycznym kontekstem.
5
Sztuka kontekstualna przeciwstawia się podziałowi na to co jest obiektywne i na to co jest subiektywne. Uważa, że w procesie dialektycznym nieustannych zmian nie można oddzielić działającego podmiotu od przedmiotu będącego wynikiem tego działania.
6
Sztuka kontekstualna przeciwstawia się wyłączaniu sztuki z rzeczywistości jako odrębnego niezależnego przedmiotu artystycznej kontemplacji.
7
Sztuka kontekstualna jest zależnością od rzeczywistości i jest działaniem stymulującym nowe rzeczywistości.
(+) tego zdania nie ma w drugiej wersji tekstu
8
Sztuka kontekstualna nie szuka swoich rozwiązań w nauce. Nauka i sztuka stoją wobec tych samych trudności w obliczu szybkości zmian, jakie zachodzą we współczesnej cywilizacji.
9
Sztuka kontekstualna nie działa w obszarze logiki formalnej z jej kryteriami prawdy i fałszu.
10
Sztuka kontekstualna działa w obszarze logik epistemicznych. Jest zainteresowana takimi wyrażeniami jak: uznaję, wiem, wierze, przypuszczam, odrzucam, rozumiem, zabraniam, dopuszczam. Jest zainteresowana tą głęboką warstwą cywilizacji, który tworzy jej ideologię i jej mity, rządzące jej praktyką społeczną, jej nauką, jej kulturą, jej sztuką.
11
Sztuka kontekstualna operuje asercjami, twierdzeniami wypowiadanymi z przekonaniem.
12
Sztuka kontekstualna operuje twierdzeniami okazjonalnymi. Jej wyrażenia nie są deskrypcjami sztuki tradycyjnej, ani nie są również wyrażeniami ekstensjonalnymi konceptualizmu. Są wyrażeniami intensjonalnymi. Ich sens nie zależy od sensu wyrażeń składowych, (+) lecz zostaje każdorazowo określony przez aktualny kontekst, w jakim one występują.
* to zdanie w drugiej wersji występuje podzielone na dwa 12 i 12a
(+) ta część zdania nie występuje w wersji drugiej
13
Sztuka kontekstualna operuje również morfologią okazjonalną użytych mediów. Ze względu na sytuację, że względu na cel pragmatyczny.
14
Sztuka kontekstualna jest bowiem praktyką społeczną. Nie interesują ją uogólnienia teoretyczne. Nie jest zainteresowana produkcją gotowych przedmiotów do kulturalnej konsumpcji.
15
Sztuka kontekstualna jest formą działania w rzeczywistości. Poprzez kolejne transformacje znaczeń:
RZECZYWISTOŚĆ --> INFORMACJA --> NOWE OTWARTE ZNACZENIA-->RZECZYWISTOŚĆ.
(+)funkcjonuje jako pusty, oczyszczony ze stereotypów znak, który wypełnia aktualna rzeczywistość.
(+) akapit nie występuje w wersji drugiej tekstu.
SZTUKA KONTEKSTUALNA (1) wersja druga
2
Sztuka kontekstualna działa w sferze znaczeń, którymi posługuje się cywilizacja w swym kontakcie z rzeczywistością.
1
Sztuka kontekstualna nie działa w sferze estetyki.
12
Sztuka kontekstualna posługuje się wyrażeniami okazjonalnymi. Jej wyrażenia nie są więc deskrypcjami jakimi posługiwała się sztuka tradycyjna, jak i nie są wyrażeniami ekstensjonalnymi konceptualizmu.
6
Sztuka kontekstualna jest przeciwna wyłączaniu sztuki z rzeczywistości jako niezależnego obiektu kontemplacji estetycznej.
10
Sztuka kontekstualna działa w obszarze logik epistemicznych. Jest zainteresowana takimi wyrażeniami jak: uznaję, wiem, wierze, przypuszczam, odrzucam, rozumiem, zabraniam, dopuszczam. Jest zainteresowana poziomem głębokim struktury cywilizacji; tym który tworzy jej ideologie i jej mity, który rządzi jej praktyką społeczną, jej wiedzą, kulturą, sztuką.
4
Sztuka kontekstualna posługuje się znakiem, którego znaczenie zostaje określone aktualnym, pragmatycznym kontekstem.
3
Sztuka kontekstualna jest zainteresowana nieustannym procesem dekompozycji znaczeń, które utraciły odpowiadające im w rzeczywistości przedmioty i tworzeniem w ich miejsce nowych, aktualnych znaczeń.
13
Sztuka kontekstualna operuje więc morfologią okazjonalną używanych mediów, w zależności od sytuacji i celu pragmatycznego.
12a
Sztuka kontekstualna używa znaków, które są wyrażeniami intensjonalnymi. Ich znaczenie nie jest uzależnione od znaczeń wyrażeń składowych.
15
Sztuka kontekstualna jest działaniem w rzeczywistości poprzez następujące transformacje znaczeń:
RZECZYWISTOŚĆ --> INFORMACJA --> NOWE OTWARTE ZNACZENIA --> RZECZYWISTOŚĆ.
14
Sztuka kontekstualna jest praktyką społeczną; nie interesują ją uogólnienia teoretyczne, ani produkcja gotowych obiektów.
5
Sztuka kontekstualna przeciwstawia się podziałowi na subiektywne i obiektywne. W dialektycznym procesie nieustannych zmian nie istnieje możność oddzielenia działającego podmiotu od przedmiotu, który jest rezultatem tego działania.
8
Sztuka kontekstualna nie szuka rozwiązań w nauce. Nauka i sztuka mają te same trudności w obliczu szybkości zmian zachodzących we współczesnej cywilizacji.
9
Sztuka kontekstualna nie działa w obszarze logiki formalnej z jej kryteriami prawdy i fałszu.
(+) to zdanie nie występuje w tekście pierwszym
Sztuka kontekstualna jest czystym znakiem, oczyszczonym ze stereotypów; znakiem który wypełnia aktualna rzeczywistość.
11
Sztuka kontekstualna operuje asercjami, wyrażeniami wyrażonymi z przekonaniem.
|
